معاونت تحقیقات و فناوری دانشگاه
بررسی توزیع فراوانی آنتی بادی تیروئید پراکسیداز مثبت در بیماران مبتلا به کمکاری تیروئید بالینی و تحت بالینی مراجعهکننده به کلینیک غدد مرکز درمانی کوثر سمنان و عوامل مرتبط با آن در سال 1398
بررسی توزیع فراوانی آنتی بادی تیروئید پراکسیداز مثبت در بیماران مبتلا به کمکاری تیروئید بالینی و تحت بالینی
با توجه به فراوانی نسبی بالای کمکاری تیروئید در سطح جامعه و اهمیت تشخیص و درمان مناسب این بیماری و همچنین به علت در دست نبودن اطلاعات اپیدمیولوژیک مناسب و کافی در شهر سمنان و نبود امکانات لازم جهت اندازه گیری سطح ید ادراری و با در نظر گرفتن این موضوع که بیماریهای خود ایمنی تیروئید در مناطقی که دریافت ید کافی دارند، شایع ترین علت کم کاری تیروئید بوده است، مطالعه ی حاضر با هدف بررسی توزیع فراوانی افراد با آنتی بادی آنتی تیروئید پراکسیداز مثبت در بین بیماران مبتلا به کمکاری تیروئید بالینی و تحت ¬بالینی و عوامل مرتبط با آن انجام شد.
در این مطالعه ی تحلیلی مقطعی، 283 نفر از بیماران مبتلا به کمکاری تیروئید (بالینی و تحت بالینی) مراجعه کننده به درمانگاه غدد بیمارستان کوثر سمنان طی 6 ماه از سال 1398 که دارای پرونده ی پیگیری بالینی بودند، به روش تصادفی ساده انتخاب شده و پس از استخراج اطلاعات، داده ها بین دو گروه مبتلا به کم کاری تیروئید بالینی و تحت بالینی مورد مقایسه قرار گرفت. سطح آنتی بادی بالای 80 واحد، به عنوان آنتیبادی ضد تیروئید پروکسیداز مثبت در نظر گرفته شد.
3/94 درصد (267 نفر)، مبتلا به کمکاری تیروئید بالینی و 7/5 درصد (16 نفر) مبتلا به کمکاری تیروئید تحت بالینی بودند. 9/51 درصد (147 نفر)، آنتی بادی تیروئید پراکسیداز مثبت داشتند. سطح TSH در بیماران با آنتی¬بادی تیروئید پراکسیداز مثبت، با تفاوت معنی داری بیش¬تر از افراد فاقد آن بود (به¬ترتیب 14/13 ± 50/9 در مقابل 46/8 ± 51/6 میلی واحد بر لیتر و 003/0 = P). فراوانی نسبی آنتی بادی تیروئید پراکسیداز مثبت در افراد گروه مبتلا به کمکاری تیروئید بالینی، با تفاوت معنی داری بیشتر از افراد مبتلا به کمکاری تیروئید تحت بالینی بود (به ترتیب 8/68 درصد در مقابل 9/51 درصد و 018/0 = P).
به نظر می رسد که در جمعیت مورد بررسی، با توجه به نبود امکانات لازم جهت اندازه گیری سطح ید ادراری، سطح سرمی TSH بالا و تیتر آنتیبادی ضد تیروئید پراکسیداز، مهمترین عوامل موثر در تشخیص کمکاری تیروئید و مخصوصاً نوع بالینی آن بوده باشند.